Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Reguli reiciendam; Primum divisit ineleganter; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Suo genere perveniant ad extremum; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Minime vero, inquit ille, consentit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Torquatus, is qui consul cum Cn. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Recte, inquit, intellegis. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Ita nemo beato beatior. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Immo alio genere; Duo Reges: constructio interrete. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Id est enim, de quo quaerimus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quid de Pythagora? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Haec dicuntur inconstantissime. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Cur, nisi quod turpis oratio est? Est, ut dicis, inquit; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Solum praeterea
formosum, solum liberum, solum civem, stultost; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quod cum dixissent, ille contra. Poterat autem inpune; Sed tamen intellego quid velit.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Sint ista Graecorum;
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek