Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sed hoc sane concedamus. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sed residamus, inquit, si placet.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Magno hic ingenio, sed res se tamen sic habet, ut nimis imperiosi philosophi sit vetare meminisse. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Rationis enim perfectio est virtus;

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Verum hoc idem saepe faciamus. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Sed tamen intellego quid velit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Bork Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Non potes, nisi retexueris illa. Quid de Pythagora?

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid ergo? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Recte, inquit, intellegis. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Dicimus aliquem hilare vivere; Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Utram tandem linguam nescio? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso igitur hoc modo, vir

optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Cur post Tarentum ad Archytam? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.