Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Restatis igitur vos; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Cur id non ita fit? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quis enim redargueret? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. De quibus cupio scire quid sentias.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Eademne, quae restincta siti? Videamus

animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Tria genera bonorum; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Satis est ad hoc responsum. Quonam, inquit, modo? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Cur post Tarentum ad Archytam? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus

maiores quam corporis. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Is es profecto tu. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.