Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Istic sum, inquit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Hoc simile tandem est? Quae sequuntur igitur? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. An eiusdem modi? Disserendi artem nullam habuit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Qui convenit? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quis istud possit, inquit, negare? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Deinde dolorem quem maximum? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quem Tiberina descensio festo
illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Hic ambiguo ludimur. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Id mihi magnum videtur.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Primum divisit ineleganter; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quippe: habes enim a rhetoribus; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Ita ne hoc quidem
modo paria peccata sunt. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Duo Reges: constructio interrete. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek