Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Cave putes quicquam esse verius. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Si longus, levis. Verum esto;

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in

discordia dominorum domus; Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Quare conare, quaeso. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Reguli reiciendam; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quam ob rem

tandem, inquit, non satisfacit?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?