Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Rationis enim perfectio est virtus;

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quae sequuntur igitur? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Tria genera bonorum; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Scaevolam M. Num quid tale Democritus? Quid ei

reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Bork Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Audeo dicere, inquit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duo Reges: constructio interrete. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Sed quid sentiat, non videtis. Falli igitur possumus.