Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nemo igitur esse beatus potest. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ea possunt paria non esse. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Is es profecto tu. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Bork
Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Tenent mordicus.
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quae cum essent dicta, discessimus. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Sed quot homines, tot sententiae; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quid nunc honeste dicit? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Non est igitur summum malum dolor. Paria sunt igitur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Prioris generis est docilitas, memoria; Quid, de quo nulla dissensio est? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in
potestate sapientis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Duo Reges: constructio interrete. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek