Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Falli igitur possumus. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quae duo sunt, unum facit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Haec dicuntur inconstantissime. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Duo Reges: constructio interrete. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis

laborum est praeteritorum memoria.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Bork Suo enim quisque studio maxime ducitur. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quod

cum dixissent, ille contra. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed haec in pueris; Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? An tu me de L.