Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quis hoc dicit? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Bork
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Non est igitur voluptas bonum. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quae sequuntur igitur? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Memini vero, inquam; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Ubi ut eam caperet aut quando? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ut id aliis narrare gestiant? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Omnia peccata paria dicitis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Maximus dolor,
inquit, brevis est. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Ita prorsus, inquam; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sin aliud quid voles, postea. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Cur iustitia laudatur?
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore
opprimenda est. Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Rationis enim perfectio est virtus;
Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed ad rem redeamus; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek