Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Sed quod proximum fuit non vidit. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Refert tamen, quo modo. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Dat enim intervalla et relaxat. Sed ego in hoc resisto; Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Ut enim consuetudo

loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. At hoc in eo M. Cyrenaici quidem non recusant; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Ergo, inquit, tibi Q. Idemne, quod iucunde?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Bork Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Age, inquies, ista parva sunt.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quid adiuvas? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Primum quid tu dicis breve? Si enim ad populum me vocas, eum.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Hunc vos beatum; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quae est igitur causa istarum angustiarum?