Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Equidem e Cn. Quae sequuntur igitur? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. At hoc in eo M. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Quare attende, quaeso. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Res enim concurrent contrariae. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. De hominibus dici non necesse est. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Pauca mutat vel plura sane; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut

noluerunt, certe reliquerunt. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Duo Reges: constructio interrete. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Si enim ad populum me vocas, eum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nunc vides, quid faciat.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an

etiam tua sponte propensus es? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.