At coluit ipse amicitias. Istic sum, inquit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis istud possit, inquit, negare? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Duo Reges: constructio interrete. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Bork Cur haec eadem Democritus? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Primum quid tu dicis breve? Nemo igitur esse beatus potest.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quamquam non negatis nos

intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Cur id non ita fit? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Idem adhuc; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Primum quid tu dicis breve? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quo modo? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nos commodius agimus. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Mihi, inquam,

qui te id ipsum rogavi?

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae duo sunt, unum facit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.