Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Tria genera bonorum; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
An potest cupiditas finiri? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Illi enim inter se dissentiunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Quae duo sunt, unum facit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tuum credibile? Laboro autem non sine causa;
Si quae forte-possumus. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Sin aliud quid voles, postea. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Recte, inquit, intellegis. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Sit enim idem caecus, debilis. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Nihil ad rem! Ne sit sane; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Atque
hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Duo Reges: constructio interrete. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek