Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quis est tam dissimile homini.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Bork Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam

his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non est igitur voluptas bonum. Duo Reges: constructio interrete. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quibusnam praeteritis? Bork

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. At certe gravius. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quae cum essent dicta, discessimus. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sit enim idem caecus, debilis.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Torquatus, is qui consul cum Cn. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum,

quod. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.