Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Et quidem, inquit, vehementer errat; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Torquatus, is qui consul cum Cn.

Etiam beatissimum? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Bork Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quo tandem modo? Simus igitur contenti his. Non est igitur voluptas bonum. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Dici enim nihil potest verius. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ut aliquid scire se

gaudeant? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Sint ista Graecorum; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. At certe gravius. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Duo Reges: constructio interrete. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sint modo partes vitae beatae. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Sed ego in hoc resisto; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Negat enim summo bono afferre

incrementum diem.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;