Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quippe: habes enim a rhetoribus; Nihil ad rem! Ne sit sane; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Sint ista Graecorum; Sedulo, inquam, faciam. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sed quot homines, tot sententiae; Id mihi magnum videtur. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate
summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Pauca mutat vel plura sane; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quid est igitur, inquit, quod requiras? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Cur deinde Metrodori liberos commendas? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sint modo partes vitae beatae.
Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Sed potestne rerum maior esse dissensio? Conferam avum tuum Drusum cum C. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Ratio quidem vestra sic cogit. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Summus dolor plures dies manere non potest? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek