Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Videsne, ut haec concinant? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed quot homines, tot sententiae; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Erat enim Polemonis. Laboro autem non sine causa; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Iam in altera philosophiae parte. Si quae forte-possumus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Duo Reges: constructio interrete. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam
illorum utroque in genere dicendi copiam. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Immo alio genere; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Erat enim res aperta. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quid vero? Hoc non est positum in nostra actione. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. At enim sequor utilitatem. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Illum mallem levares, quo
optimum atque humanissimum virum, Cn. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?