Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Non igitur bene. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Non semper, inquam; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Quis istud possit, inquit, negare?

Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Deinde dolorem quem maximum? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Quae duo sunt, unum facit. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quam si explicavisset, non tam

haesitaret. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Si enim ad populum me vocas, eum. Hunc vos beatum; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed haec in pueris; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sint modo partes vitae beatae. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Bork Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Frater et T. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed residamus, inquit, si placet. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Duo Reges: constructio interrete. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. An hoc usque quaque, aliter in

vita? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Summum a vobis bonum voluptas dicitur.