Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Urgent tamen et nihil remittunt. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Hoc non est positum in nostra actione.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Iam in altera philosophiae parte.

Quid nunc honeste dicit? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. An quod ita callida est, ut optime possit architectari

voluptates?

Hunc vos beatum; Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Erat enim Polemonis. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Memini vero, inquam; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Duo Reges: constructio interrete.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet

dicere se acupenserem maenae non anteponere. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.