Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ita prorsus, inquam; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Utram tandem linguam nescio? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Summus dolor plures dies manere non potest? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Bestiarum vero nullum iudicium puto. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Age, inquies, ista parva
sunt. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Istic sum, inquit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sed quid sentiat, non videtis. De quibus cupio scire quid sentias. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Laboro autem non sine causa; Quibus ego vehementer assentior. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Duo Reges: constructio interrete. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quid, de quo nulla dissensio est? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quis istud possit, inquit, negare?
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek