Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Bork Duo Reges: constructio interrete. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Respondeat totidem verbis.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Res enim concurrent contrariae. Itaque his sapiens semper vacabit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ego vero isti, inquam, permitto. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Bork Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Hic ambiguo ludimur. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quare ad ea primum, si videtur; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Bonum liberi: misera orbitas. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit

tyranno? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc est non dividere, sed frangere.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Que Manilium, ab iisque M.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Hoc est non dividere, sed frangere. Ut pulsi recurrant? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quid enim possumus hoc agere divinius?

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae duo sunt, unum facit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Videsne quam sit magna dissensio? Num quid tale Democritus? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Isto modo ne

improbos quidem, si essent boni viri. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.