Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sed quot homines, tot sententiae; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quae est igitur causa istarum angustiarum? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nihil illinc huc pervenit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Si sapiens, ne tum quidem

miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Bork Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Si enim ad populum me vocas, eum. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; At iam decimum annum in spelunca iacet. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Sed ille, ut dixi, vitiose. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Prioris generis est docilitas, memoria; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sed haec nihil sane ad rem; Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Bork

Dici enim nihil potest verius. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quis enim redargueret?

In voluptate

corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Quis istud, quaeso, nesciebat? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.