Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Quo modo autem philosophus loquitur? Prioris generis est docilitas, memoria; Pauca mutat vel plura sane; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Explanetur igitur. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quod iam a me expectare noli. Sed plane dicit quod intellegit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Facillimum id quidem est, inquam. Cur id non ita fit? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed fac ista esse non inportuna; Quo tandem modo? Restatis igitur vos; Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Perge porro;
Nec vero hoc oratione solum, sed
multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Eadem nunc mea adversum te oratio est. ALIO MODO. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Rationis enim perfectio est virtus; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et nemo nimium beatus est; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Polycratem Samium felicem appellabant. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Duo Reges: constructio interrete. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ergo in
utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Suo genere perveniant ad extremum; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed ille, ut dixi, vitiose. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae duo sunt, unum facit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek