Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sint modo partes vitae beatae. Prioris generis est docilitas, memoria; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Duo Reges: constructio interrete. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Sed residamus, inquit, si placet. Summae mihi videtur inscitiae. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quae duo sunt, unum facit. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sed plane dicit quod intellegit.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Hos contra singulos dici est melius. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae ista amicitia est?

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quid de Pythagora? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Itaque contra est, ac dicitis; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire,

Piso, sed a te opportune facta mentio est.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. In schola desinis. Quid ergo? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.