At coluit ipse amicitias. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quonam, inquit, modo? Quid, quod res alia tota est? Quid de Pythagora? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ac tamen hic mallet non dolere.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam tenes, quorum uterque tibi testamento liberos suos commendavit, et puerum diligis. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ad eos igitur converte te, quaeso. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis

ielunior. Sed haec omittamus; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed fortuna fortis; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Idem adhuc; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quare conare, quaeso. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur id non ita fit? Negare non possum. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. At enim hic etiam dolore. Hoc est non dividere, sed frangere.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Minime vero istorum quidem, inquit. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ut pulsi recurrant? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quippe: habes enim a rhetoribus; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sin aliud quid voles, postea. Illa

argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ad eos igitur converte te, quaeso. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.