Duo Reges: constructio interrete. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quid censes in Latino fore? Non laboro, inquit, de nomine.
Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quid censes in Latino fore? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Hoc tu nunc in illo probas. Velut ego nunc moveor. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. An eiusdem modi? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si quicquam extra virtutem habeatur in
bonis. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed ad bona praeterita redeamus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Nos cum te, M. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sic
consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek