Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Bork Hoc est non dividere, sed frangere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Bonum incolumis acies: misera caecitas. At iam decimum annum in spelunca iacet. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Beatus sibi videtur esse moriens.

Praeclare hoc quidem. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Avaritiamne minuis? Quid enim ab antiquis ex eo genere,

quod ad disserendum valet, praetermissum est? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Sed hoc sane concedamus. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quod cum dixissent, ille contra. Quis istum dolorem timet? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Duo Reges: constructio interrete. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Laboro autem non sine causa; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quis istud possit, inquit, negare? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quod equidem non reprehendo; Hoc non est positum in nostra actione. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor,

philosophorum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. An eiusdem modi? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Memini me adesse P. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?