Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quae sequuntur igitur? At enim hic etiam dolore. Laboro autem non sine causa;

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quaerimus enim finem bonorum. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Hos contra singulos dici est melius. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Nihil opus est exemplis hoc facere

longius. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur ne dolorem quidem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Que Manilium, ab iisque M. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ad eos igitur converte te, quaeso.

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Que Manilium, ab iisque M. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. At enim hic etiam dolore. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque

multae. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Tu quidem reddes; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc non est positum in nostra actione. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tuum credibile? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Erat enim Polemonis.

Duo Reges: constructio interrete.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Maximus dolor, inquit, brevis est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.