Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Itaque contra est, ac dicitis; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid censes in Latino fore? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Duo Reges: constructio interrete. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Sed haec in pueris; Praeteritis, inquit, gaudeo.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Sed quot homines, tot sententiae; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cur haec eadem Democritus? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quam nemo umquam voluptatem appellavit,

appellat; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Quibus ego vehementer assentior. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Summus dolor plures dies manere non potest? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed vobis voluptatum

perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;