Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Bonum liberi: misera orbitas.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Si longus, levis dictata sunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Avaritiamne minuis? Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Et si

turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. ALIO MODO. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Ego vero isti, inquam, permitto. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae cum essent dicta, discessimus. In motu et

in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Venit ad extremum;