Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Sed fac ista esse non inportuna; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quid enim possumus hoc agere divinius? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nemo igitur esse beatus potest. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quare conare, quaeso.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Ergo, inquit, tibi Q. An nisi populari fama? Rationis enim perfectio est virtus; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Videamus animi

partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quod proximum fuit non vidit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Rationis enim perfectio est virtus; An hoc usque quaque, aliter in vita? Esse enim, nisi eris, non potes.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Haec dicuntur inconstantissime. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid de Pythagora? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Duo Reges: constructio interrete.

Quonam modo? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quippe: habes enim a rhetoribus; Conferam avum tuum Drusum cum C. Cur post Tarentum ad Archytam? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.