Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quis Aristidem non mortuum diligit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quid me istud rogas? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Tu quidem reddes; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quod equidem non reprehendo; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Maximus dolor, inquit, brevis est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quamvis enim depravatae non

sint, pravae tamen esse possunt. Bork Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid est enim aliud esse versutum? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. An hoc usque quaque, aliter in vita? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Haec dicuntur inconstantissime. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quod autem satis

est, eo quicquid accessit, nimium est; Non risu potius quam oratione eiciendum? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid, de quo nulla dissensio est? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Duo Reges: constructio interrete. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Hoc non est positum in nostra actione. Primum quid tu dicis breve? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Nos vero, inquit ille; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quid de Pythagora?