Quae cum essent dicta, discessimus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quid vero? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? An tu me de L. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quo modo autem philosophus loquitur? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quis istud possit, inquit, negare? Nihil sane. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Moriatur, inquit. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Poterat autem inpune; Dat enim intervalla et relaxat. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Quantum

Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Videsne quam sit magna dissensio? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Hoc tu nunc in illo probas. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Dici enim nihil potest verius. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Tu quidem reddes; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Duo Reges: constructio interrete. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto

minutius. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non potes, nisi retexueris illa. Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quonam, inquit, modo? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hoc loco tenere se Triarius non potuit.